جشنواره فیلمهای ایرانی در کلن آلمان

دوشنبه ۱۳ مرداد, ۱۳۹۳

جشنواره فیلمهای ایرانی در کلن آلمان

آقای پورشریف مدیر جشنواره “هفته فیلمهای ایرانی در آلمان” از رییس هیئت مدیره خانه سینما (فرهاد توحیدی) و رییس هیئت مدیره انجمن مستندسازان (ابراهیم مختاری) برای حضور در جشنواره دعوت کرد. مختاری از رفتن به جشنواره خودداری کرد و دعوت را به هیئت مدیره انجمن آورد و پیشنهاد کرد هیئت مدیره عضوی را برای حضور در این جشنواره انتخاب و معرفی کند. هیئت مدیره پس از بحث و گفتگو پیروز کلانتری را به برای حضور در این جشنواره انتخاب کرد و از او خواست گزارشی از حضور خود در این جشنواره برای هیئت مدیره و اعضای انجمن فراهم آورد. اینک آن گزارش: 

گزارش مختصر و احیانا مفید اولین “جشنواره فیلم های ایرانی در آلمان”

 “جشنواره فیلم های ایرانی در آلمان” در سال اول فعالیت خود در فاصلۀ ۲۹ماه مه تا اول ژوئن ۲۰۱۴ (۸ تا ۱۱ خرداد ماه ۱۳۹۳) در کُلن آلمان برگزار شد و دبیر آن سیامک پورشریف است. می گویند اولین جشنواره نمایش فیلم های ایرانی است که با مدیریت و همکاری طرف ایرانی در آلمان برگزار می شود. جشنوارۀ امسال با همکاری نزدیک و برنامه ریزی خانۀ سینما و انجمن فیلم کوتاه خانۀ سینما برگزار شد و من که معرفم انجمن مستندسازان بود، به عنوان مهمان در آن حضور داشتم؛ هرچند در جنب برنامۀ اصلی جشنواره سانسی هم به نمایش سه فیلمم اختصاص داده شد و در یکی دو دیدار رسمی جمع مدعو با تلویزیون های آلمان و در نشستی در بارۀ مسائل سینمای ایران هم شرکت کردم. فرهاد توحیدی (رییس هیئت مدیرۀ خانۀ سینما)، شهرام مکری، نیما عباسپور ( و مجید برزگر که دعوت بود و نیامد) از اعضای هیئت مدیرۀ انجمن فیلم کوتاه و مرجان اشرفی زاده و علی احمدزاده (فیلمساز و عضو انجمن فیلم کوتاه) دعوت شده های رسمی و فیلم و برنامه دار ِجشنواره بودند.

برنامۀ اصلی و پربینندۀ جشنواره نمایش چند فیلم بلند داستانی از فیلمسازان نسل جوان سینمای ایران بود (از جمله “پرویز” مجید برزگر، “ماهی و گربه” شهرام مکری، “مهمونی کامی” علی احمدزاده، “اینجا بدون من” بهرام توکلی و چند فیلم دیگر از نرگس آبیار و مانی حقیقی و رامتین لوافی پور و منوچهر هادی) که نمایش شان انعکاس نسبتا خوبی در میان تماشاگران جشنواره داشت. تعداد فیلم های کوتاه و مستند جشنواره کم و گم بود (سه فیلم مستند و دو سه فیلم کوتاه). فیلم­های مستند جشنواره این­ها بودند: “من نگهدار جمالی وسترن می­سازم” (کامران حیدری)، ناخوانده در تهران” (مینا کشاورز) و “از ایران، یک جدایی” (آزاده موسوی – کورش عطایی). به ­واقع فیلم­های بلند داستانی جشنواره شمایی از فعالیت نسل جوان سینمای ایران و فیلم­های متفاوت­شان به تماشاگر ارائه می­ داد، ولی فیلم­های کوتاه و مستند، هم بسیار کم­ تعداد بودند و هم تعریف خاص و نسبت روشنی با هم نداشتند.

در نشست مدعوین با مسئولان شبکه های تلویزیونی آلمان  از جمله “آرته”  باز هم روشن شد که موضوع های روز و اجتماعی/سیاسی ایران برایشان ارجح است و ذهنشان با مشکل کار کردن در ایران مشغول بود.

سیامک پورشریف تهیه کنندۀ فیلم است و پارسال فیلم بلند داستانی “برلین ۷” رامتین لوافی پور را که قصه اش در آلمان می گذرد، تهیه کرده بود. او با سینمای ایران آشنا و نزدیک است، ولی خودش را درگیر محتوای جشنواره و انتخاب فیلم های آن نکرد و آن را به انجمن فیلم کوتاه ایران سپرد.

 ارزیابی شخصی ­ام از خواست و توجه مخاطبان جشنواره و ادامۀ فعالیت انجمن با این جشنواره این است: ارائۀ تصویری زنده از تحولات و تکاپوی جامعۀ ایرانی می­ تواند برای مخاطبان این جشنواره جذاب باشد و تازگی داشته باشد. فیلم­های بلند داستانی ارائه شده در جشنواره، در عین حال که تصویری از نسل جوان سینمای ایران می­‌داد و شاید برای مخاطبان اهل سینما تازگی داشت، اما در ارائۀ تصویری زنده و روشن از جامعۀ امروز ایران کم داشت و ناتوان بود. شاید یک برنامۀ جذاب تصویر سینمای مستند امروز ایران، که متصل به نیازهای مخاطب پیگیر زندگی امروز انسان ایرانی باشد، برای برنامۀ سال آتی این جشنواره جالب باشد. زمان چهار روز جشنواره  که به ­هر حال بخشی از آن نمایش فیلم های اسم و رسم دار سال خواهد بود   برای جا دادن چنین برنامه­ ای کم است و یک هفته، حداقل زمان برای جا انداختن یک بخش مستند جذاب و نو در دل جشنواره است. شاید برنامۀ نمایش ماهانۀ مستندهایی از تاریخ سینمای ایران در کلن، برای متصل شدن جشنواره به مخاطبانی پیگیر و کشاندن آن­ها به برنامۀ مذکور در جشنوارۀ سال بعد جالب باشد.

این هم آدرس سایت جشنواره:

www.iranian-filmfestival.com

 

جشنواره فیلمهای ایرانی در کلن آلمان
دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *