اکبر عالمی

یادداشت “همایون امامی” برای اکبر عالمی؛ ظرف ماهی ها بی آب است

همایون امامی
و حالا نیستی. نه که نباشی که هستی، آنهم با حضوری پررنگ در غیبتی فیزیکی. هر بار از آن چهارراه و آن خیابان بگذرم تو را در هیأتی شیطنت‌آمیز می‌بینم که چشم در چشمم دوخته‌ای و مترصدی که از چراغ بگذرم و مچم را بگیری…