هفتمین جلسه از نمایش فیلمهای مستند که با همکاری انجمن مستندسازان سینمای ایران در سینماتک قلهک برگزار میشود شامگاه چهارشنبه (هفدهم آبان) پس از نمایش فیلم «سلاطین خیابانها» و برگزاری نشست سازندگان این اثر با تماشاگران به پایان رسید.
جلسه هفتم این برنامه در حالی به پایان رسید که در ششمین جلسه از این نمایشها دیدار حضوری فیلمساز با تماشاگران، به دلیل عدم حضور بهمن کیارستمی، کارگردان مستند «تاکسی تهران» برگزار نشد.
در ابتدای نشست چهارشنبه شب که با حضور پالیز خوشدل و زینب تبریزی در جمع تماشاگران برگزار شد خوشدل با اشاره به فعالیت تجربی خود در زمینه تصویربرداری فیلمهای مستند گفت: «زمانی که در شروع تحقیق برای ساخت این فیلم بودیم از طریق فدراسیون ورزشهای آمادگی جسمانی با فرید لطفی (یکی از شخصیتهای اصلی فیلم) آشنا شدیم که البته با تصور اولیه ما از او خیلی تفاوت داشت اما خیلی زود توانستیم با هم ارتباط برقرار کنیم و کار را پیش ببریم. در حقیقت لطفی عامل آشنایی ما با ورزش نوظهور «پارکور» و کسانی بود که در این زمینه فعالیت میکردند.»
خوشدل گفت: «ورزشکاران این رشته ورزشی که در مرحله ساخت این فیلم با ما همکاری کردند نه تنها از ما دستمزد نخواستند بلکه از هیچ کمکی برای ساخته شدن این فیلم دریغ نکردند.»
زینب تبریزی، دیگر کارگردان این فیلم نیز در بخش دیگری از این نشست گفت: «متاسفانه در کشور ما با فوران انرژی در میان جوانها برخورد مناسبی نمیشود و نبودن امکان برای تخلیه این حجم از انرژی باعث بروز ناهنجاریهایی در سطح جامعه شده است.» وی افزود: «ورزش پارکور در حقیقت نمودی از انفجار بخشی از این انرژی است و نام «سلاطین خیابانها» بی آن که طرفداران ورزش پارکور را مورد تاکید قرار بدهد اشاره به حرکت هر کدام از ما در خیابانها دارد؛ آدمهایی که هرکدامشان میتوانند انرژی متراکم خود را در سطح شهر خالی کنند و یک سلطان باشند.»
پالیز خوشدل نیز با اشاره به دشوار و زمانبر بودن تولید اینگونه فیلمهای مستند گفت: «هیچ تهیهکنندهای حاضر به سرمایهگذاری روی چنین سوژههایی نیست. بنابراین فیلم را با سرمایهگذاری و امکانات شخصی ساختیم.»
وی گفت: «برای این فیلم یک دوربین اجاره کردیم و برای دوربین دوم از دوربین شخصی برادرم استفاده کردیم تا نیاز به پرداخت هزینه بیشتری نداشته باشیم.» خوشدل همچنین گفت: «از آنجا که ورزش پارکور، پیش از همه، در شهرک اکباتان دیده شده، بخش عمده تصویربرداری نیز در این شهرک انجام شد.» وی افزود: «ساخت فیلم در خیابان با دشواریها و موانع متعددی روبهرو است. به همین دلیل در سالهای اخیر فیلمسازها یا آثار خود را بیرون از شهرهای بزرگ میسازند یا برای ساخت فیلم، دوربین را به داخل آپارتمانها منتقل میکنند.»
خوشدل ضمن تاکید بر نقش تحقیق در روند تولید فیلم مستند گفت: «با وجود آن که برای ساخت این فیلم، فیلمنامه دقیق و کاملی داشتیم اما از آنجا که نمیتوانستیم برای حضور افراد در مقابل دوربین، زمان مشخصی تعیین کنیم تولید فیلم نیز بر اساس زمانبندی و به صورت دقیق پیش نرفت.» وی با اشاره به ادامه تصویربرداری پس از رافکات تدوین اولیه گفت: «نسخه نهایی فیلم میتوانست طولانیتر باشد اما بخشهایی که به زندگی شخصی فرید لطفی اشاره داشت را از فیلم حذف کردیم تا زمان کوتاهتر شود.»
خوشدل همچنین گفت: «پایانبندی فیلمنامهای که نوشته شده بود درباره اختلاف نظر کسانی بود که میخواستند رکوردهای این ورزش را در ایران جابهجا کنند اما در روند تولید فیلم متوجه شدیم ادامه پیدا کردن کار ممکن است به قیمت به خطر افتادن جان ورزشکاران این رشته تمام شود!»
زینب تبریزی نیز در اینباره گفت: «یکی از ورزشکارانی که در فیلم حضور داشت قرار بود یک رکورد ۹ متری بزند و خودش را از طبقه سوم یک آپارتمان به پایین پرت کند تا اسم خود را در کتاب رکوردهای گینس به ثبت برساند.» وی گفت: «برای من پرداختن به ورزش پارکور در ایران با تماشای یک فیلم ویدئویی آغاز شد و از آنجا که باید فیلم پایاننامهام را ارائه میدادم به پالیز خوشدل پیشنهاد دادم برای تحقیق در اینباره به من کمک کند.»
تبریزی افزود: «احساس کردم نزدیک بودن دیدگاه ما به همدیگر میتواند عاملی برای ساخت فیلم به صورت مشترک باشد.» وی گفت: «معمولاً هیچکدام از ما از دیدگاههای خود کوتاه نمیآید. بنابراین اگر به یک مشکل جدی برخورد کنیم نفر سوم باید حکمیت کرده و در اینباره نظر بدهد.»
پالیز خوشدل نیز با اشاره به ویژگیهای کارگردانی فیلم به صورت مشترک گفت: «هنگام تصویربرداری نظرمان خیلی شبیه هم بود. تنها اختلاف نظر ما هنگام تدوین و استفاده از فرمگرایی در نسخه نهایی بود.»
در بخش دیگری از این نشست و دیدار حضوری، زینب تبریزی گفت: «اتفاق مثبتی که پس از ساخته شدن این فیلم افتاد این بود که بخش عمدهای از دیدگاه عمومی و منفی که نسبت به ورزشکاران رشته پارکور وجود داشت تغییر کرد.» وی با اشاره به برگزاری فستیوالهای دورهای این ورزش گفت: «حضور خانمهای علاقهمند به این رشته در معدود باشگاههایی که آموزش این ورزش نوظهور را برعهده گرفتهاند از دیگر تغییراتی است که در زمینه گسترش ورزش پارکور در ایران انجام شده.»
پالیز خوشدل نیز ضمن تایید این موضوع گفت: «تماشاگرانی که موفق به تماشای این فیلم شدهاند معتقدند «سلاطین خیابانها» باعث تغییر دیدگاه منفی خانوادهها نسبت به این ورزش شده و با نگرش بهتری فراگیری این ورزش در میان جوانها را دنبال میکنند.»
زینب تبریزی نیز گفت: «به نظر من در مورد ورزش پارکور به موضوعهای زیرین آن پرداخته نمی شود. در حالی که از طریق این ورزش با خواستههای نسلی از جوانان امروز ایران آشنا میشویم. نسلی که نمیتواند خواستههای خود را به درستی مطالبه کند و به همین دلیل از سوی خانواده و جامعه مورد انتقاد و اعتراض قرار میگیرد.» وی گفت: «مستند «سلاطین خیابانها» حرفهای ناگفته نسلی را به زبان میآورد که شاید حضور پررنگ و تاثیرگذاری نداشته باشند اما به هر حال بخشی از جامعه امروز جوانان ایران به حساب میآیند.»
نمایش آثار مستند در سینماتک قلهک، یکشنبه آینده (بیست و یکم آبان) با نمایش «عروسی مقدس» به کارگردانی فرهاد ورهرام ادامه پیدا خواهد کرد.