از پیدایش سینمای مستند در ایران بیش از یک قرن می گذرد. در تمام این چند دهه، علیرغم تمام موانع، ناملایمات و محدودیت های مختلف، سینماگران مستند تلاش کرده اند سهم خود را در پیشبرد حیات فرهنگی و نیز بازتاب واقعیت اجتماعی در عرصه های گوناگون کشور ایفا کنند اما در بسیاری از موارد با بدفهمی، سوءبرداشت و گاهی سوءاستفاده های سیاسی روبرو شده اند.
در این سیر عمومی گاهی که مدیریت نهادهای رسمی و دولتی با هوشمندی، آینده نگری و مسئولیت پنجره ای به افق های بازتر گشوده اند، با هجوم و توهین و تهمت های بی پایه روبرو شده اند.
شبکه مستند سیمای جمهوری اسلامی ایران به تازگی مبادرت به پخش چند فیلم از محصولات سینمای مستند ایران کرده است و از میان این فیلمها نمایش فیلم “چنارستان” که تاریخچه ی خیابان ولیعصر (پهلوی سابق) را موضوع خود قرار داده با برخورد تند و دور از قاعده ای از سوی برخی محافل یا اشخاص روبرو شده است.
اختلاف دیدگاه ها و نقد آثار هنری با تهمت و تخریب و جنجال راه به جایی نمی برد و شایسته است که با فراهم آوردن فضاهایی سالم برای نمایش و نیز با برپایی میزگردها و نشست ها، به سازندگان و نیز نقدکنندگان فرصت داده شود تا با عقلانیت و استدلال های لازم روبروی یکدیگر نشسته و هر یک نقطه نظر خود را به محک سنجش دیگران بگذارد.
گستره ی پهناور سینمای مستند ایران و موضوع ها و مسایل آن، به قشر و جریان و سلیقه ی خاصی محدود نمی شود و متعلق به کل جامعه ی ایران است.
“انجمن مستندسازان سینمای ایران” ضمن حمایت و تقدیر از نگاه مدبرانه ی شبکه مستند سیمای جمهوری اسلامی ایران امیدوار است و آرزو می کند دیگر نهادهای دولتی و رسمی کشور نیز با درک شرایط امروز جهان که گشوده بودن مرزهای ارتباطی امکان پخش آثار دیداری/ شنیداری را فراهم آورده است به جای مقابله، از این رویکرد حمایت و کمک کنند تا سینمای مستند ایران واقعیت های موجود جامعه ایرانی را به تامل و اندیشه ورزی عمومی بگذارد.