«کامران شیردل» فیلمساز، عکاس و مترجم در ۳۱ خرداد ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۳۶ در دانشکدهی معماری رم پذیرفته شد و در سال ۱۳۴۱ نخستین دانشجوی ایرانی بود که در رشتهی کارگردانی به «مرکز تجربی سینمایی رم» راه یافت و در سال ۱۳۴۳ در این رشته فارغالتحصیل شد. او در مرکز تجربی سینمایی رم، شاگرد استادان بزرگ سینما همچون «نانی لوی»، «ماریا رزادا» و «ویتوریو دِ سهتا» بود.
از دیگر اساتید سینمایی مرکز تجربی سینمایی رم میتوان از «چزاره زاواتینی»، «روبرتو روسلینی»، «پییر پائولو پازولینی» و «میکلانجلو آنتونیونی» نام برد.
در پایان تحصیلات سینماییاش در فیلم داستانی «کتاب آفرینش» به کارگردانی «جان هیوستون» به عنوان دستیار کارگردان کار کرد و نخستین فیلم داستانی کوتاهش با نام «آینهها» را در سال ۱۳۴۳ در ایتالیا ساخت.
در بازگشت به ایران در سال ۱۳۴۴، ابتدا در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به ساخت فیلمهای مستند شد. پس از فیلم «بوم سیمین» ۱۳۴۵ به سفارش «سازمان زنان ایران»، ساخت مجموعههای «ندامتگاه»، «تهران … پایتخت ایران است» و «قلعه» را آغاز کرد. ندامتگاه در سال ۱۳۴۵ حدود یک هفته در سینماهای گروه مولن روژ به نمایش درآمد. اما وزارت فرهنگ و هنر، در مرحلهی تدوین و صداگذاری از ادامهی کار تهران … پایتخت ایران است و در مرحلهی فیلمبردای از ادامهی کار بر روی قلعه جلوگیری کرد. «مهرداد پهلبد» وزیر وقت وزارت فرهنگ و هنر، به شیردل قول داد تا شاید در آیندهای دور این فیلمها از توقیف درآید. پس از انقلاب در سال ۱۳۵۹، «اکبر عالمی» رئیس لابراتوار وزارت فرهنگ و آموزش عالی این راشها و نگاتیوها را پیدا کرد و در اختیار شیردل قرار داد. بنابراین، تهران … پایتخت ایران است و قلعه (همراه با عکسهایی از کاوه گلستان) در سال ۱۳۵۹ تدوین شدند.
وزارت فرهنگ و هنر در زمستان سال ۱۳۴۶ ساخت فیلمی دربارهی حماسهی روستازادهی گرگانی را به شیردل پیشنهاد داد. روستازادهی گرگانی ماجرای پسربچهای بود که باعث توقف قطار مسافربری و نجات جان مسافران شده بود. این فیلم با عنوان «اون شب که بارون اومد یا حماسه روستازاده گرگانی» توقیف شد. اگرچه در سال ۱۳۵۳ مجوز پخش گرفت و در سومین جشنوارهی بینالمللی فیلم تهران نمایش داده شد و جایزهی بزرگ جشنواره را برای بهترین فیلم کوتاه به دست آورد.